Tysiące książek autorstwa znanych pisarzy miało posłużyć jako baza do szkolenia sztucznej inteligencji. Wśród autorów, których dzieła wykorzystano, znajdziemy Margaret Atwood, Harukiego Murakamiego, Stephena Kinga, Elenę Ferrante czy Zadie Smith.
Jak wynika z artykułu opublikowanego w „The Atlantic” , chodzi o tzw. Books3, zbiór danych wykorzystywanych przez firmy do tworzenia narzędzi sztucznej inteligencji. Znajduje się tam ponad 170 tys. tytułów, które posłużyły jako podstawa do generowania tekstów w oparciu o wzorce.
Tytuły zawarte w Books3 to mniej więcej w jednej trzeciej beletrystyka, a w dwóch trzecich literatura faktu. Większość książek opublikowano w ciągu ostatnich dwóch dekad. Wśród autorów, z których dział korzysta AI znajdziemy takie tuzy literatury jak Margaret Atwood, autorka „Opowieści podręcznej” czy „Testamentów”, Jonathana Franzena, autor „Korekt”, mistrz powieści grozy Stephen King, Zadie Smith, autorka „Białych zębów”, „O pięknie”, „Widzi mi się”, „Swing Time” czy „Londynu NW”, George’a Saundersa, autora „Lincolna w Bardo” czy „Sielanek”, Rebeki Solnit, autorka „Wspomnień z nieistnienia”, a także Harukiego Murakamiego, autora choćby „Kafkki nad morzem, „Spunik Sweetheart”, „Bezbarwnego Tsukuru Tazakiego” czy „!Q84”, a nawet założyciela scjentologii L. Rona Hubbarda.
Informacja ujrzała światło dzienne niemal dwa miesiące po tym, jak dwoje autorów Mona Awad i Paul Tremblay złożyło pozew przeciwko OpenAI, firmie stojącej za narzędziem sztucznej inteligencji ChatGPT, twierdząc, że „trenując” swój model na ich powieściach i bez ich zgody firma naruszyła prawa autorskie.
Cover photo wykreowane z wykorzystaniem elementów stworzonych (oczywiście) przez Adobe Express AI