Kiedy większość aktorek wychudzona jest do niemożliwości (wiadomo, że kamera dodaje pięć kilo, więc w realu jest jeszcze gorzej), miło w zamian popatrzeć na kobiety normalnych rozmiarów, jak bohaterki netflixowych Good Girls.
I – co ciekawsze – one mają te normalne rozmiary zupełnie mimochodem, o tym w ogóle się nie mówi, bo dziewczyny zajmują się zupełnie innymi problemami, czyli życiem na krawędzi, ryzykownym zarabianiem pieniędzy, czy ochroną życia i zdrowia najbliższych, żeby wymienić ich pierwsze z brzegu aktywności.
Kobiety w filmach i serialach mogą być różne. Brudne, rozczochrane, w łachmanach, z ranami czy bliznami, mogą być nawet starsze czy siwawe, ale jedno jest pewne: figury mają nienaganne. Czy to nieszczęśnice, które uciekają przed zombi w postapokaliptycznym świecie The Walking Dead, czy też bohaterki walczące o żelazne krzesło w Grze o tron, czy nawet polityczki w The House of Cards. Są chude i kropka.
No dobrze, zdarzają się seriale, gdzie bohaterka jest nieco grubsza, ale wtedy – obowiązkowo – jej nadwaga staje się kolejną bohaterką akcji. Dodatkowe kilogramy są ogrywane i komentowane, poza tym wykluczają naszą bohaterkę z flirtów, romansów i zazdrości koleżanek. Jak na przykład w serialu Jej szerokość Afrodyta (Drop Dead Diva), w którym dusza pewnej modelki, jakimś dziwnym cudem ląduje w ciele prawniczki z nadwagą. Od tej pory to ta nadwaga determinuje jej nowy żywot i wyznacza nowe kierunki życia. Bohaterka oczywiście miewa sukcesy zawodowe oraz w końcu nawet jeden czy drugi romans, ale to zawsze jest „mimo to”. Mimo nadwagi znalazła sobie chłopaka. Nadrabia braki w figurze urokiem osobistym. I tak dalej.
Na szczęście jednak nadchodzi nowe. Spójrzmy na prześwietny serial Good Girls. Trzy zdeterminowane do granic matki z przedmieścia. Jedna samotna, jedna w szczęśliwym związku i druga w związku nieco trzeszczącym. Jednej mąż narobił potwornych długów i grozi im, że stracą dom. Druga desperacko szuka pieniędzy na kurację córki. Trzecia musi zwiększyć dochody, żeby nie odebrali jej prawa do opieki nad dzieckiem. W związku z tym podejmują jedną ryzykowną decyzję: obrobią kasę w lokalnym spożywczym. A potem już leci jak kostki domina, od rzemyczka do koniczka – nielegalne pieniądze, groźni mężczyźni z tatuażami na rodzinnych uroczystościach, życie w ciągłym zagrożeniu.
Niby w tej sytuacji to oczywiste, że bohaterki nie zajmują się bzdetami typu: jak wyglądam i czy na pewno dobrze. Ale nie, to nie jest oczywiste. Bo jestem w stanie, i wy na pewno też, przytoczyć setki filmów i seriali, gdzie niezależnie od stopnia komplikacji akcji i czyhających na bohaterkę zagrożeń, musiało się znaleźć miejsce na sceny z lustrem, ze zmywaniem lub nakładaniem makijażu, z przymierzaniem kolejnych kreacji odpowiednich do zmierzenia się ze światem czy też z wrogiem, co kto woli. Bo takimi właśnie scenami od zawsze inkrustuje się opowieści o kobietach. Kobieta to przede wszystkim wygląd, bohaterki o tym wiedzą, wiedzą o tym scenarzyści, reżyserzy i producenci.
Tymczasem w Good Girls tego nie ma wcale. Te kobiety wyglądają jak chcą i robią co chcą. Nikt nawet – i to naprawdę nowość w podobnych produkcjach – nie zająknie się, że mają ciała obfitsze niż serialowa norma przewiduje. To w ogóle nie jest tematem, bo opowiadamy o sile, determinacji, opowiadamy o niezwykłych przygodach zwykłych – wydawałoby się – kobiet, opowiadamy, że w każdym drzemią nieoczekiwane zasoby i czasem nawet udaje się je uruchomić. Te trzy dziewczyny są silne, dają sobie radę, opiekują się rodzinami, mężami też, i doprawdy mają do zrobienia w życiu rzeczy bardziej istotne niż wyglądanie.
Czego nam wszystkim życzę (z pominięciem mafii i życia na krawędzi, oczywiście).
Good Girls
Twórca: Jenna Bans
Wystepują: Christina Hendricks, Retta, Mae Whitman
Minnesota Logging Company, Universal Television 2018, 2019
Dystr. NBC, Netflix
