Wiele potrzeba, by pokonać zło. Ale najważniejsza jest jedność. Bez niej odwaga, zaangażowanie i dobre chęci nie na wiele się zdadzą. A jedność to wzajemne zaufanie – niezależnie od dzielących nas różnic. Takie przesłanie można wyczytać z drugiego tomu serii „Pax” – jednej z ciekawszych serii, powstałych na fali sukcesu przygód czarodzieja z Hogwartu.
Po sukcesie powieści J. K. Rowling o przygodach Harry’ego Pottera zapotrzebowanie na dziecięcą prozę z pogranicza magii i świata, który znamy, wzrosło niebotycznie, owocując całym wysypem mniej i bardziej udanych książek oraz filmów zapraszających odbiorcę do uczestnictwa w czarodziejskiej przygodzie. Seria „Pax” autorstwa Åsy Larsson i Ingeli Korsell, ilustrowana „komiksowo” przez Henrika Jonssona, należy z pewnością do tych dzieł, które zasługują na wnikliwą uwagę. A to dlatego, że wykorzystując sukces wielkiego poprzednika, autorzy – w tym słynna autorka kryminałów – pokusili się o opowieść, która z „Harrym Potterem” nie ma nic wspólnego (może poza łaciną), bo rozgrywającą się tu i teraz, w prowincjonalnym miasteczku, ze zwykłą szkołą, normalnymi sklepami i zwykłym domem, w którym bohaterowie – bracia Alrik i Viggo, synowie alkoholiczki ze Sztokholmu – znajdują opiekę i atmosferę miłości. Zwykły jest też język, język – można by rzec – ulicy, nie stroniący od całkiem „dorosłych” przekleństw.
Przeczytaj także: MAGIA W OGRÓDKU | Åsa Larsson i Ingela Korsell, Henrik Jonsson, Pax. Pal przekleństwa (Nidstången)
Magia przenika ten z pozoru normalny świat, ale jest z zasady trochę obok – jej największym i najważniejszym skupieniem pozostaje stara biblioteka pilnowana przez starsze rodzeństwo, Estrid i Magnara, którzy roztaczają nad chłopcami pieczę. W pierwszym tomie serii, „Palu przekleństwa”, to owa biblioteka była źródłem pełnej niebezpieczeństw intrygi, teraz zło pojawia się w miasteczku niejako samoistnie, zadając cierpienie i śmierć. Oto w starych ruinach pojawia się bestia, a oskarżenia padają na błąkającego się po miasteczku, bezdomnego psa. Skąd przybyło zło, czy możliwe jest, że stoi za nim ktoś lub coś obdarzone przez nas zaufaniem? Czy uda się rozwiązać zagadkę, czy potrzebna będzie pomoc nowych bohaterów, w tym jednookiego złomiarza i tajemniczego przybysza, posługującego się łacińską maksymą jak swoistym hasłem?
Jak w pierwszym tomie, tak i tutaj intrygi rozgrywające się w świecie magii, przenikają się z problemami z codzienności – szkolną przemocą i nękaniem czy niesprawiedliwymi oskarżeniami. W obu warstwach eksponowane są jednak w zasadzie te same wartości, choć wydaje się, że najważniejsza z nich jest jedność –bohaterowie, choć zdarza im się pokłócić, zwyciężają tylko wtedy, gdy potrafią zapomnieć o tym, co ich dzieli i połączyć siły.
Przeczytaj także: NIE UKRYJESZ SIĘ | Marc Elsberg, Zero
Ta seria jest jak… serial. Po przeczytaniu dwóch tomów „Pax” (z planowanych dziesięciu) widać to wyraźnie: podkresla to choćby numaracja rozdziałów (drugi tom rozpoczyna się rozdziałem 20.), ale także fakt, że pojedynczy tom nie stanowi do końca zamkniętej całości, rozwiązany zostaje jeden, dwa główne wątki, lecz po przeczytaniu ostatniej strony czytelnik pozostaje w zawieszeniu, w punkcie, który każe drżeć o dalsze losy bohaterów. Czytelnikom, którzy wolą seriale oglądać w całości, za jednym razem, nawet zarywając noc, polecałbym i przypadku tego „serialu” poczekać na ostatni tom i dopiero wtedy rozpocząć lekturę. Kto jednak lubi być z „odcinkami” na bieżąco, ten już w tej chwili może kupić cztery tomy serii i wkroczyć do rzeczywistości miasteczka Meriefred (istniejącego w rzeczywistości), gdzie pod powierzchnią nieco sennej, prowincjonalnej atmosfery drzemie świat impów, wilkołaków i grimów.
Åsa Larsson i Ingela Korsell, Henrik Jonsson, Pax. Grim (Grimmen)
Tłumaczyła Magdalena Landowska
Media Rodzina 2015