Są takie wartości, dla których warto przekroczyć granice i złamać zasady, ryzykując nawet własną karierą, a może i życiem – mówi nam w swojej najnowszej książce Vincent V. Severski. A przy okazji daje ważną lekcję dobrze rozumianego patriotyzmu.
Szpiedzy są wśród nas – to oczywiste. Najczęściej jednak nie zdajemy sobie sprawy, że są aż tak blisko. Pierwszy tom serii – „Nielegalni” – pokazał już, że zasiadają oni nawet w ważnych gabinetach, ale tym razem wraz z bohaterami odkrywamy prawdę o wiele bardziej niepokojącą.
U źródeł fabuły leży (opisana już w poprzednim tomie, więc mam nadzieję, że nie zdradzam zbyt wiele) eksfiltracja Michaiła Popowskiego, byłego szefa sekcji polskiej w wywiadzie Rosji. Akcja, za którą stoją dwie doskonale nam już znane osoby z Wydziału Q polskiej Agencji Wywiadu – Konrad i Sara – nie jest zwykłą szpiegowską robotą, lecz działaniem od początku do końca nielegalnym. Bohaterowie wiedzą jednak, że w życiu trzeba umieć dokonywać także tych wyborów, które mogą nieść ryzyko. Decydują się na ten krok, bo w ich świecie wygrywa ten, kto postępuje przede wszystkim w zgodzie z własnym sumieniem. Nie gwarantuje to co prawda bezkarności, ale zapewnia osobiste poczucie sprawiedliwości. I nie dotyczy to tylko agentów z Wydziału Q, ale w zasadzie wszystkich bohaterów książki – ktoś będzie musiał zmierzyć się z demonami przeszłości, ktoś wybrać między przyjaźnią a lojalnością, ktoś inny między lojalnością a chęcią osobistej wendety i nie zawsze uda się zapanować nad emocjami. Także dlatego, że inwigilacja oznacza tu już nie tylko werbowanie osób znajdujących się wysoko w politycznej hierarchii, ale nawet wchodzenie z aparaturą „utrwalającą obraz i dźwięk” do najbardziej intymnego życia bohaterów.
Severski stawia na nieprzewidywalność wykreowanych przez siebie postaci: sponiewierana przez wydarzenia z poprzedniego tomu Linda Lund ze szwedzkiej Säpo czy Jagan, superżołnierz rosyjskiego specnazu, w tym tomie pokażą nam się z innej strony, oni też będą zmuszeni do dokonania wyborów nieoczywistych. Świat „Niepokornych” jest bowiem dla bohaterów bardziej wymagający, niż rzeczywistości ukazane w poprzednich tomach, więcej tu szarości niż czarno-białych podziałów, trudniej jednoznacznie wskazać wroga i jeszcze trudniej go pokonać. W „Niepokornych” wkraczamy bowiem w grę, która toczy się o naprawdę wysoką stawkę. Chodzi o powstrzymanie niebezpiecznej gry rosyjskich służb, która może zdestabilizować kraj, zdeprecjonować jego znaczenie w Unii Europejskiej, zepchnąć na polityczny margines, a w rezultacie zaprzepaścić jego przyszłość. Szpiedzy nie mają wyjścia – wiedza, którą udaje im się pozyskać, sprawia, że czasem muszą sprzeciwić się przełożonym, a nawet wciągnąć ich w misternie zaplanowaną grę i nieraz dostaną za to po nosie (także dosłownie). Na szczęście zawsze mogą liczyć na siebie – Konrad, Sara, M-Irek, Lutek i Marcin konsekwentnie dążą do celu. I znów odwiedzimy Skandynawię, pojedziemy do Moskwy, przemierzymy Warszawę, a w ruch pójdą pistolety i gadżety – w tym tak nieoczywiste jak dmuchana lalka z sexshopu. Wszystko w imię dobrze rozumianego patriotyzmu, który – niezależnie od tego czym zajmowałyby się nasze asy wywiadu – w żadnej z książek Severskiego nie budzi przecież wątpliwości.
Podobnie jak to, że Severski – bądź co bądź emerytowany pułkownik wywiadu – w „Niepokornych” szelmowsko mruga do nas okiem: tom mający być li tylko domknięciem wątków z trzech pierwszych części, tak naprawdę otwiera zupełnie nowe furtki do interpretacji poprzednich książek. Staje się wstępem do ponownej lektury „Nielegalnych”, „Niewiernych” i „Nieśmiertelnych”, a bardziej nawet do odkrycia ich drugiego dna. Zadanie godne szpiega, który tkwi przecież w każdym z nas.
Przeczytaj także: Emocje szpiega | Rozmowa z Vincentem V. Severskim
Przeczytaj także: ŚMIERTELNA BITWA O TECZKI. Vincent V. Severski, Nielegalni
Przeczytaj także: TERRORYSTA – JEDEN Z NAS. Vincent V. Severski, Niewierni
Przeczytaj także: EPITAFIUM DLA SZPIEGA. Vincent V. Severski, Nieśmiertelni
Vincent V. Severski, Niepokorni
Czarna Owca 2016