Bob Dylan laureatem Literackiej nagrody Nobla w 2016 roku. Za „wykreowanie nowej poetyckiej ekspresji wpisującej się w wielką tradycję amerykańskiej piosenki”.
Od 1901 roku, kiedy to Nobla w dziedzinie Literatury otrzymał Sully Prudhomme, nagrodzono 112 autorów podczas 108 ceremonii. A to dlatego, że czterokrotnie nagrodę wręczano dwóm osobom. Tym samym Bob Dylan jest 113. Laureatem literackiego Nobla.
Dylan od dawna plasował się wysoko na liście potencjalnych laureatów nagrody. To amerykański piosenkarz, kompozytor, autor tekstów, pisarz i poeta. Urodził się 24 maja 1941 roku w Duluth w stanie Minnesota. Jest jedną z najważniejszych postaci muzyki popularnej ostatnich pięciu dekad. Swój indywidualny styl oparł na wielu gatunkach muzycznych, od tradycyjnego amerykańskiego folku i country bluesa do muzyki gospel, rock and rolla czy angielskiej, szkockiej i irlandzkiej muzyki folkowej, a także jazzu i swingu. W jego utworach widać komentarze o charakterze społecznym, politycznym, filozoficznym i odwołujące się do literatury. Jest twórca m.in. takich piosenek jak Blowin’ in the Wind, Like a Rolling Stone i protest songów: The Times They Are a-Changin’, Hurricane, uznawanych często za hymny pokoleniowe.
Wśród nagrodzonych literackim Noblem było dotychczas czterech pisarzy z Polski – Henryk Sienkiewicz (1905), Władysław Stanisław Reymont (1924), Czesław Miłosz (1980) i Wisława Szymborska (1996). Do tego grona nie bez powodu dodaje się także urodzonego w Leoncinie (zabór rosyjski) Isaaca Bashevisa Singera, który nagrodę otrzymał za „pełną namiętności sztukę narracji, która tkwiąc korzeniami w polsko-żydowskiej tradycji kulturowej, niesie uniwersalne przesłanie o ludzkim życiu”. Często zapomina się też o Szmuelu Josefie Agnonie, obywatelu Izraela, który Nobla odebrał w 1966 roku. Agnon pochodził z Buczacza i był jak dotychczas jedynym nagrodzonym za literaturę pisaną w języku hebrajskim.
Na stronie NobelPrize.org znaleźć można wiele interesujących faktów dotyczących historii tej nagrody. I tak choćby najmłodszym laureatem nagrody był Rudyard Kipling, autor „Księgi dżungli”, który w chwili przyznania Nobla miał 42 lata, najstarszą laureatką była zaś osiemdziesięcioośmioletnia Doris Lessing. Była ona też jedną z zaledwie czternastu kobiet nagrodzonych literackim Noblem, obok m.in. Wisławy Szymborskiej i zeszłorocznej laureatki Swiełany Aleksijewicz. Dwie osoby odmówiły przyznania nagrody. Jean Paul Sartre uznał, że ta żaden człowiek nie powinien zostać „uwieczniony za życia”, a poza tym wyróżnienie „ograniczyłoby jego wolność”. Diametralnie różna były powody odmowy Borisa Pasternaka, nagrodzonego w 1958 roku, który został zmuszony do zrzeczenia się nagrody w wyniku politycznych nacisków ze strony sowieckiego państwa.
Literackiego Nobla przyznano też raz pośmiertnie: otrzymał go w 1931 roku Erik Axel Karlfeldt. Od 1974 roku Statut Fundacji Nobla zabrania przyznawania takich nagród.
I jeszcze krótka statystyka językowa: najwięcej Nobli zdobyli twórcy, piszący po angielsku (28 razy), następnie po francusku (14), niemiecku (13) i hiszpańsku (11). Język polski (4) znajduje się na ósmy miejscu, raz wyróżniono m.in. autorów piszących po japońsku, arabsku, hebrajsku, chińsku, portugalsku i w jidysz.