W 1972 roku Sławomir Mrożek otrzymał drugą nominację do Literackiej nagrody Nobla – wynika z otwartych po pół wieku archiwów Akademii Szwedzkiej.
Pierwszą nominację Mrożek otrzymał w roku 1968, a zgłaszającym był Karl Ragnar Gierow, członek Akademii Szwedzkiej, reżyser teatralny i tłumacz. Wtedy Nobla otrzymał Yasunari Kawabata za „mistrzostwo pisarskie, które oddaje istotę japońskiej świadomości”. Nominacja, którą przyszła cztery lata później pochodziła od –jak wynika z odtajnionych dokumentów – prof. A. Ojala, literaturoznawca z uniwersytetu w fińskim Jyväskyllä.
Nobla w 1972 roku otrzymał jednak Heinrich Böll, późniejszy autor słynnej „Utraconej czci Katarzyny Blum”, za „twórczość, w której szeroki ogląd rzeczywistości łączy się z wielką sztuką tworzenia charakterów, twórczość, która stała się ważnym wkładem w odrodzenie niemieckiej literatury”.
Obok Mrożka – wówczas już autora choćby „Wesela w Atomicach”, „Indyka” czy „Tanga” – do tego najważniejszego literackiego wyróżnienia nominowali byli w tym samym toku m.in. Saul Bellow (Nobel 1976), Jorge Lluis Borges, Luis Buñuel, Elias Canetti (Nobel 1981), Romain Gary, William Golding (Nobel 1983), Günther Grass (Nobel 1999), Astrid Lindgren czy Doris Lessing (Nobel 2007).
Sławomir Mrożek zmarł w 2013 roku, możliwe więc, że otrzymał jeszcze niejedną nominację do literackiego Nobla, samej nagrody jednak nigdy mu nie przyznano. Podzielił tym samy los wielu innych polskich pisarzy, w tym m.in. Elizy Orzeszkowej (jedna nominacja), Stefana Żeromskiego (cztery nominacje), Marii Dąbrowskiej (pięć nominacji), Szaloma Asza (dwie nominacje), Leopolda Staffa (jedna nominacja), Jarosława Iwaszkiewicza (pięć nominacji), Witolda Gombrowicza (cztery nominacje), Jerzego Andrzejewskiego (cztery nominacje), Tadeusza Różewicza (dwie nominacje) i Zbigniewa Herberta (jedna nominacja).