Annie Ernaux została laureatką Literackiej Nagrody Nobla w 2022 roku za „odwagę i kliniczną przenikliwość, z jaką odkrywa korzenie, wyobcowanie i zbiorowe ramy pamięci osobistej”.
Annie Ernaux urodziła się 1 września 1940, wychowała się w robotniczej dzielnicy Yvetot, co miało wyraźny wpływ na jej twórczość. W 1971 roku ukończyła studia w dziedzinie literatury współczesnej na Université de Rouen. W latach 1966–1977 uczyła francuskiego w szkołach średnich, po czym została wykładowczynią na Centre National d’Enseignement par Correspondance.
Ernaux jest autorką krótkich, pisanych oszczędnym stylem autobiograficznych powieści, w których otwarcie analizuje ludzkie emocje. Jej wczesne powieści zawierają silne motywy feministyczne. Zadebiutowała w 1974 roku autobiograficzną powieścią Les Armoires vides o studentce wywodzącej się z klasy niższej, która poddaje się zabiegowi aborcji.
Jej druga powieść Ce qu’ils disent ou rien, dzięki wnikliwym obserwacjom życia kobiet, przyniosła autorce porównania do twórczości Simone de Beauvoir. Przełomowym momentem w karierze Ernaux była publikacja powieści La place (Miejsce, tłumaczyła Miejsce. Iwona Badowska) i Une femme opisujących życie i śmierć swoich rodziców. W swej twórczości zaczęła wtedy łączyć wymiar autobiograficzny, historyczny i społeczny.
Jest autorką m.in. Passion simple, L’occupation, Les Années (Lata, tłum. Magdalena Budzińska, Krzysztof Jarosz), L’Atelier noir, Retour à Yvetot i Mémoire de fille.