Zmarł Jean-Paul Belmondo – legenda francuskiego i światowego kina. Aktor miał 88 lat.
Belmondo urodził się 9 kwietnia 1933 roku. Zaczął grać na scenie w wieku 17 lat, od roku 1955 rozpoczął karierę filmową. Sławę przyniosła mu rola Michela Poiccarda vel Laszlo Kovacsa w filmie „Do utraty tchu” Jeana-Luca Godarda (À bout de souffle, 1960), jednej z kluczowych postaci francuskiej Nowej Fali.
Jego pasją był teatr, ale zagrał w ponad siedemdziesięciu filmach. W pięćdziesięcioletniej karierze przyciągnął do kin blisko 160 milionów widzów. W latach 1969-1982 czterokrotnie zagrał w najczęściej oglądanych filmach roku we Francji: „Mózg” (Le Cerveau, 1969), „Strach nad miastem” (Peur sur la ville, 1975), „Dubler” (L’Animal, 1977) i „Asy nad asy” (L’As des as, 1982).
Grał pod kierunkiem wielkich reżyserów, takich jak Alain Resnais, Louis Malle, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol, François Truffaut, Claude Lelouch, Vittorio De Sica czy Peter Brook. Wiele z filmów, w których wystąpił stało się klasykami kina francuskiego, np. wspomniany „Do utraty tchu”, „Ksiądz Leon Morin” (Léon Morin, prêtre, 1961), „Małpa w zimie” (Un singe en hiver, 1962), „Człowiek z Rio” (L’Homme de Rio, 1964), 100 tysięcy dolarów w słońcu (Cent mille dollars au soleil, 1964), Borsalino (1970), „Cenny łup” (Le Casse, 1971), Le Magnifique (1973), „Zawodowiec” (Le Professionnel, 1981) czy „Skok” (Hold-up, 1985).
W 1989 roku zdobył Cezara dla najlepszego aktora za rolę w „Podróży rozpieszczonego dziecka” (Itinéraire d’un enfant gâté). W 2011 roku otrzymał honorową Złotą Palmę (Palme d’honneur) podczas Festiwalu Filmowego w Cannes, uczczono go też podczas ceremonii wręczenia Cezarów w 2017 roku.
Belmondo był także producentem filmowym i reżyserem teatralnym. 22 sierpnia 2001 roku wyszedł z paryskiego szpitala, w którym spędził dwa tygodnie z powodu udaru mózgu.