Jury Booker International Prize ogłosiło długą listę nominacji. Nie ma na niej tłumaczeń z języka polskiego, ale znajdziemy m.in. „wizję czesko-polskiego autora, pokazującą szwedzki półświatek napędzany narkotykami”.
Na liście znalazło się 13 powieści, które ubiegają się o tę prestiżową nagrodę, która honoruje najlepsze przetłumaczone na angielski powieści z całego świata i opublikowane w Wielkiej Brytanii lub Irlandii. W 2018 roku w konkursie zwyciężyli „Bieguni” (Flights) Olgi Tokarczuk w tłumaczeniu Jennifer Croft. W tym roku nie ma Polaków, ale jest powieść Andrzeja Tichy’ego, szwedzkiego pisarza, o czesko-polskich korzeniach.
Tegoroczna lista prezentuje się następująco:
- Can Xue, I Live in the Slums, tłumaczenie z chińskego Karen Gernant i Chen Zeping
- David Diop, At Night All Blood is Black, tłumaczenie z francuskiego Anna Mocschovakis
- Nana Ekvtimishvili, The Pear Field, tłumaczenie z gruzińskiego Elizabeth Heighway
- Mariana Enriquez, The Dangers of Smoking in Bed, tłumaczenie z hiszpańskiego Megan McDowell
- Benjamín Labatut, When We Cease to Understand the World, tłumaczenie z hiszpańskiego Adrian Nathan West
- Ngugi wa Thiong’o, The Perfect Nine: The Epic Gikuyu and Mumbi, tłumaczenie z języka kikuju – autor
- Olga Ravn, The Employees, tłumaczenie z duńskiego Martin Aitken
- Jaap Robben, Summer Brother, tłumaczenie z niderlandzkiego David Doherty
- Judith Schalansky, An Inventory of Losses, tłumaczenie z niemieckiego Jackie Smith
- Adania Shibli, Minor Detail, tłumaczenie z arabskiego Elisabeth Jaquette
- Maria Stiepanowa, In Memory of Memory (w polskim tłumaczeniu Agnieszki Sowińskiej „Pamięci niepamięci”), tłumaczenie z rosyjskiego Sasha Dugdale
- Andrzej Tichý, Wretchedness, tłumaczenie ze szwedzkiego Nichola Smalley
- Éric Vuillard, The War of the Poor, tłumaczenie z francuskiego Mark Polizzotti.
Jak zaznacza w komunikacie jurorka Lucy Hughes-Hallett, w roku, w którym ledwie mogliśmy wychodzić z własnych domów, jurorzy dzięki lekturze przemierzali kontynenty. „Nie wszyscy nominowani pisarze pozostają w swoich krajach ojczystych. Wielu tak i dzięki temu piszą wspaniałe powieści o swoich rodzinnych miastach. Ale nasza długa lista obejmuje też wizję czesko-polskiego autora, pokazującą szwedzki półświatek napędzany narkotykami, książkę holenderskiego autora z Chile piszącego po hiszpańsku o niemieckich i duńskich naukowcach oraz senegalskiego autora piszącego z Francji o Afrykanach walczących w europejskiej wojnie” – mówi jurorka.
I dodaje: „Autorzy przekraczają granice, podobnie jak książki, nie zgadzając się na umieszczenie ich w sztywno rozdzielonych kategoriach. Czytaliśmy książki, które były jak biografie, jak mity, jak eseje, jak medytacje, jak dzieła historyczne – każda z nich została przekształcona w dzieło fikcyjne dzięki twórczej energii wyobraźni autora. Dzięki tym niezwykłym książkom i ich tłumaczom mogliśmy odkrywać świat. Mamy nadzieję, że ta nagroda zainspiruje wielu czytelników do pójścia naszym śladem”.
Nagroda przyznawana jest w Wielkiej Brytanii od 2005 roku jako uzupełnienie Man Booker Prize. Jej celem jest docenienie literatury światowej. Początkowo laureat ogłaszany był co dwa lata, a od 2016 roku nagroda przyznawana jest co roku. Nagrodę – 50 tys. funtów – dzielą między siebie autor i tłumacz.
Lista finalistów do nagrody zostanie ogłoszona 22 kwietnia, a zwycięzcę poznamy 2 czerwca.