Zmarł Paweł Huelle. Autor m.in. powieści „Weiser Dawidek”, miał 66 lat.
Paweł Huelle urodził się 10 września 1957 roku w Gdańsku. I to temu miastu w większości poświęcił swoją twórczość. Popularność przyniosła mu debiutancka powieść „Weiser Dawidek” (1987), zekranizowana przez Wojciecha Marczewskiego w 2000 r. Za tę powieść otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich.
W 2008 jego powieść „Ostatnia Wieczerza” otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Nike. Wcześniej, bo w 2001 za książkę „Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala” został laureatem Paszportu „Polityki”.
Napisał m.in. „Opowiadania na czas przeprowadzki” (1991), „Pierwsza miłość i inne opowiadania” (1996), „Inne historie” (1999), „Byłem samotny i szczęśliwy” (2002), „Castorp” (2004), „Opowieści chłodnego morza” (2008), „Śpiewaj ogrody” (2014) i „Talita” (2020).
Paweł Huelle ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. W trakcie wydarzeń sierpniowych w 1980 roku był jednym z inicjatorów apelu o powołanie niezależnej organizacji studenckiej. Zaangażowany następnie w działalność związaną z NSZZ „Solidarność”, był m.in. członkiem redakcji „Głosu Wolnego” wydawanego w czasie I Krajowego Zjazdu Delegatów związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z wydawnictwami podziemnymi.
Wykładał filozofię na Akademii Medycznej w Gdańsku. W latach 1994-1999 był dyrektorem TVP3 Gdańsk. W 2011 został kierownikiem literackim Teatru Miejskiego w Gdyni, był członkiem polskiego PEN Clubu, wiceprezesem tej organizacji.
Został uwieczniony jako jeden z apostołów na obrazie Ostatnia wieczerza Macieja Świeszewskiego, który umieszczono w hali przylotów gdańskiego lotniska. Obraz stanowił inspirację dla powieści pisarza.uke