Louise Glück sięga do najgłębszych pokładów intymności obecnej w zamkniętych przestrzeniach rodzinnych relacji. Sięga po to, by ową intymność wyszarpnąć, wyrwać z korzeniami i poddać boleśnie szczerej wiwisekcji – o tomie „Ararat” pisze Przemysław Poznański. Wiersze noblistki skupione na postaci matki, siostry (tej, „która wrodziła się w ojca”), ciotki, babci czy w końcu dzieci, okazują … Czytaj dalej Narzędzie, które słucha | Louise Glück, Ararat