Wojna to ludzie. Ci, którzy wciąż, mimo wszystko, starają się być przyzwoici, i ci, którzy zmieniają się w bestie i bezpowrotnie tracą swoje człowieczeństwo. „Po północy w Doniecku” jest więc  reporterską opowieścią o zmienianiu w ruinę budynków Donbasu, lecz przede wszystkim ludzkich charakterów. Dla mnie to także osobista opowieść o literaturze, która sięgnęła śmierci i … Czytaj dalej „Motorola” już nie zadzwoni | Grzegorz Szymanik, Julia Wizowska, Po północy w Doniecku